Op deze pagina vind je alle blog berichten en artikelen die we op deze site gepubliceerd hebben. De meest recente post staat bovenaan. Als je een reactie wilt achterlaten bij een bepaald artikel, dan kun je op de titel daarvan klikken zodat je op de pagina van het betreffende artikel zelf komt. Daar kun je vervolgens reageren.
Een auto heeft onderhoud en benzine nodig om te rijden. Doe je dat niet, gaat de auto signalen geven. Is er iets mis, dan springt er een lampje aan op je dashbord. Als je moet tanken, komt er geluid en brand er het tanksymbool. Als je dat lang negeert, staat de auto stil langs de weg of gaan er onderdelen kapot waardoor de auto niet meer functioneert zoals het zou horen.
Zo is het ook met je lichaam. Je lichaam heeft als het ware onderhoudt (aandacht) en benzine (voeding) nodig. Als je dit niet doet en de signalen van lijf negeert, gaat je lichaam protesteren. Er ontstaan mentale en fysieke klachten zoals vermoeidheid, schouderklachten, klachten in je buik, piekeren, somberheid, burn-out. Er ontstaat een disbalans; stress.
Stress, wie kent het niet?
Stress is niet alleen negatief. Eustress is juist een positieve (emotionele, cognitieve of gedragsmatige) reactie op een uitdagende situatie die je in staat stelt om goed met de situatie om te gaan en te presteren. Het is helpend en zelfs gezond. Distress daarintegen is een belastende (emotionele, cognitieve of gedragsmatige) reactie van het lijf die veroorzaakt wordt door een externe stressor. Als de draaglast groter is dan de draagkracht dan gaat er iets mis. Op het moment dat je dan niet naar je lichaam gaat luisteren en maar doorgaat om alles in stand te houden gaat dat ten koste van je jezelf en je lichaam. Vaak gaan we juist naar ons hoofd om onze lichamelijke signalen niet te hoeven voelen en daardoor kunnen we doorgaan zoals we doen en patronen in stand blijven. Tot er situaties ontstaan waarin doorgaan geen optie meer is en er wrijving ontstaat tussen wat je werkelijk wil en kunt.
Balans tussen spanning en ontspanning
Het leven staat nooit stil, het is altijd in beweging. De uitdaging is de balans tussen spanning en ontspanning. Door bewuste beweging kun je de vast gezette energie weer loslaten en kan je levensenergie stromen. Je lichaam weet precies wat het kan doen om de stress te ontladen uit het lijf. Vaak zijn we de verbinding hiermee kwijt geraakt en is het vertrouwen hierin zoek. Met lichaamsgerichte therapie verbinden we ons weer terug met het lichaam. Door je lichaam meer te belichamen, ga je weer de signalen voelen van je lijf. En door weer naar je lijf te leren luisteren kun je doen wat kloppend is voor jou, trouw zijn aan je eigen grenzen, weer voelen wat je wilt en de balans tussen spanning en ontspanning herkennen en vinden. En dit alles zodat je, net als de auto, niet stil komt te staan aan de zijkant van jou weg of om weer jou motor te vullen zodat je weer verder kunt reizen. Er kan rust ontstaan en ruimte. Dit zodat er meer vitaliteit, energie en plezier mag ontstaan.
Wil jij ook beter leren omgaan met stress? Zoek je balans tussen spanning en ontspanning? Wil je je verbinden met je lichaam en weer leren voelen? Wil je je energiek en vitaal voelen? We helpen je graag. Neem gerust contact op voor meer informatie of meld je aan voor een gratis kennismaking.
Hartelijke groet, Sundari
Zo is het ook met je lichaam. Je lichaam heeft als het ware onderhoudt (aandacht) en benzine (voeding) nodig. Als je dit niet doet en de signalen van lijf negeert, gaat je lichaam protesteren. Er ontstaan mentale en fysieke klachten zoals vermoeidheid, schouderklachten, klachten in je buik, piekeren, somberheid, burn-out. Er ontstaat een disbalans; stress.
Stress, wie kent het niet?
Stress is niet alleen negatief. Eustress is juist een positieve (emotionele, cognitieve of gedragsmatige) reactie op een uitdagende situatie die je in staat stelt om goed met de situatie om te gaan en te presteren. Het is helpend en zelfs gezond. Distress daarintegen is een belastende (emotionele, cognitieve of gedragsmatige) reactie van het lijf die veroorzaakt wordt door een externe stressor. Als de draaglast groter is dan de draagkracht dan gaat er iets mis. Op het moment dat je dan niet naar je lichaam gaat luisteren en maar doorgaat om alles in stand te houden gaat dat ten koste van je jezelf en je lichaam. Vaak gaan we juist naar ons hoofd om onze lichamelijke signalen niet te hoeven voelen en daardoor kunnen we doorgaan zoals we doen en patronen in stand blijven. Tot er situaties ontstaan waarin doorgaan geen optie meer is en er wrijving ontstaat tussen wat je werkelijk wil en kunt.
Balans tussen spanning en ontspanning
Het leven staat nooit stil, het is altijd in beweging. De uitdaging is de balans tussen spanning en ontspanning. Door bewuste beweging kun je de vast gezette energie weer loslaten en kan je levensenergie stromen. Je lichaam weet precies wat het kan doen om de stress te ontladen uit het lijf. Vaak zijn we de verbinding hiermee kwijt geraakt en is het vertrouwen hierin zoek. Met lichaamsgerichte therapie verbinden we ons weer terug met het lichaam. Door je lichaam meer te belichamen, ga je weer de signalen voelen van je lijf. En door weer naar je lijf te leren luisteren kun je doen wat kloppend is voor jou, trouw zijn aan je eigen grenzen, weer voelen wat je wilt en de balans tussen spanning en ontspanning herkennen en vinden. En dit alles zodat je, net als de auto, niet stil komt te staan aan de zijkant van jou weg of om weer jou motor te vullen zodat je weer verder kunt reizen. Er kan rust ontstaan en ruimte. Dit zodat er meer vitaliteit, energie en plezier mag ontstaan.
Wil jij ook beter leren omgaan met stress? Zoek je balans tussen spanning en ontspanning? Wil je je verbinden met je lichaam en weer leren voelen? Wil je je energiek en vitaal voelen? We helpen je graag. Neem gerust contact op voor meer informatie of meld je aan voor een gratis kennismaking.
Hartelijke groet, Sundari
Geplaatst op 05 Oct 2021 door Martijn
Hoe was jij vroeger als kind?
Onze zoon is nog niet zo lang geleden 1 jaar geworden. Het is prachtig om te zien hoe hij zich in een jaar ontwikkeld heeft van een klein hulpeloos wezentje naar een aandoenlijk ondernemend mannetje, dat aanstekelijk lacht en continu bezig is de wereld om zich heen te ontdekken. In zijn ontwikkeling komt hij hele basale behoeftes tegen zoals: veiligheid, geborgenheid, voedlng en meer recentelijk ook het ontdekken dat hij een individu is en een eigen wil heeft. De indrukken en ervaringen die hij in dit eerste jaar en de komende jaren opdoet zijn de basis voor de manier waarop hij de wereld om zich heen ervaart, hoe hij naar zichzelf kijkt en hoe hij het leven tegemoet treed.
Dat geldt niet alleen voor hem, maar voor ieder mens. De ervaringen uit onze vroege kindertijd hebben een grote invloed op de overtuigingen die we hebben over onszelf en over de wereld om ons heen. Hoe onze ouders en opvoeders omgingen met thema's als geborgenheid, veiligheid, voeding, autonomie en liefde zijn bepalend voor hoe we over onszelf denken en voelen als volwassene. Deze gevoelens en gedachten duiden we met de metafoor van het Innerlijk kind. We hebben natuurlijk geen echt kind in ons, maar in verschillende situaties kunnen de gedachten en gevoelens uit de kindertijd zeer sterk aanwezig en voelbaar zijn. Het maakt dat we vaak niet als volwassene vanuit het hier en nu reageren, maar vanuit de ervaringen van vroeger, het kind. Gelukkig is het mogelijk om dat te veranderen. Door op onderzoek te gaan en te ontdekken hoe je was als kind en wat de ervaringen zijn geweest van dat kind kan duidelijk worden wat je nodig had. Niet omdat daar nog iets aan te veranderen is, maar omdat je als volwassene zelf zorg kunt gaan dragen voor het kind in je.
In mijn praktijk besteed ik veel aandacht aan het innerlijk kind, omdat het zo een belangrijke factor is voor hoe je je leven van vandaag ervaart. Als je op een intensievere manier kennis wilt maken met het jongetje of meisje dat jij was, dan kan ik je aanraden om deel te nemen aan vierdagse training 'Je eigewijze weg'. Deze training staat helemaal in het teken van het innerlijk kind en bieden allerlei mogelijkheden om te onderzoeken en ontdekken wat de gevoelens en overtuigingen zijn uit jouw kindertijd en hoe je nu als volwassene daar op een andere manier mee om kunt gaan.
Hartelijke groet, Sajid
Onze zoon is nog niet zo lang geleden 1 jaar geworden. Het is prachtig om te zien hoe hij zich in een jaar ontwikkeld heeft van een klein hulpeloos wezentje naar een aandoenlijk ondernemend mannetje, dat aanstekelijk lacht en continu bezig is de wereld om zich heen te ontdekken. In zijn ontwikkeling komt hij hele basale behoeftes tegen zoals: veiligheid, geborgenheid, voedlng en meer recentelijk ook het ontdekken dat hij een individu is en een eigen wil heeft. De indrukken en ervaringen die hij in dit eerste jaar en de komende jaren opdoet zijn de basis voor de manier waarop hij de wereld om zich heen ervaart, hoe hij naar zichzelf kijkt en hoe hij het leven tegemoet treed.
Dat geldt niet alleen voor hem, maar voor ieder mens. De ervaringen uit onze vroege kindertijd hebben een grote invloed op de overtuigingen die we hebben over onszelf en over de wereld om ons heen. Hoe onze ouders en opvoeders omgingen met thema's als geborgenheid, veiligheid, voeding, autonomie en liefde zijn bepalend voor hoe we over onszelf denken en voelen als volwassene. Deze gevoelens en gedachten duiden we met de metafoor van het Innerlijk kind. We hebben natuurlijk geen echt kind in ons, maar in verschillende situaties kunnen de gedachten en gevoelens uit de kindertijd zeer sterk aanwezig en voelbaar zijn. Het maakt dat we vaak niet als volwassene vanuit het hier en nu reageren, maar vanuit de ervaringen van vroeger, het kind. Gelukkig is het mogelijk om dat te veranderen. Door op onderzoek te gaan en te ontdekken hoe je was als kind en wat de ervaringen zijn geweest van dat kind kan duidelijk worden wat je nodig had. Niet omdat daar nog iets aan te veranderen is, maar omdat je als volwassene zelf zorg kunt gaan dragen voor het kind in je.
In mijn praktijk besteed ik veel aandacht aan het innerlijk kind, omdat het zo een belangrijke factor is voor hoe je je leven van vandaag ervaart. Als je op een intensievere manier kennis wilt maken met het jongetje of meisje dat jij was, dan kan ik je aanraden om deel te nemen aan vierdagse training 'Je eigewijze weg'. Deze training staat helemaal in het teken van het innerlijk kind en bieden allerlei mogelijkheden om te onderzoeken en ontdekken wat de gevoelens en overtuigingen zijn uit jouw kindertijd en hoe je nu als volwassene daar op een andere manier mee om kunt gaan.
Hartelijke groet, Sajid
Geplaatst op 17 Jun 2019 door Martijn
'Hoewel velen van ons de mens beschouwen als een denkend wezen dat voelt, zijn we biologisch gesproken eerder voelende wezens die denken.'
Dit citaat komt uit het boek van dr. Jill Bolte Taylor. Deze neurowetenschapper werd in 1996 getroffen door een herseninfarct. In haar boek 'Onverwacht Inzicht' beschrijft ze haar ervaringen tijdens het infarct en over haar herstelperiode die ruim 8 jaar in beslag nam. Dankzij haar kennis van het brein en haar wetenschappelijke nieuwsgierigheid was zij in staat om gedetailleerd te blijven volgen wat er gebeurde in haar brein ten tijde van het infarct en de effecten die dat had op onder andere cognitie, emotie, motoriek, proprioceptie (het vermogen om de positie van lichaam en lichaamsdelen waar te nemen) en taalbegrip. Aan de hand van het verlies van specifieke functies kon ze precies localiseren welke gebieden werden aangetast.
Wat mij met name trof tijdens het lezen van het boek is dat het infarct in de linkerzijde van haar hoofd optrad, waardoor er verlies van functies was aan die kant. De gebruikelijke balans tussen linker- en rechterzijde van het brein was daarmee verstoord, waardoor de functies aan rechterzijde veel prominenter aanwezig waren. De ervaring die Bolte Taylor daarover beschrijft lijkt veel op die van mensen die veel mediteren: 'Mijn linker hersenhelft had me geleerd om me te zien als een vast lichaam gescheiden van anderen. Maar nu ik verlost was van die beperkende netwerkverbindingen, genoot mijn rechterhersenhelft van zijn verbondenheid met de eeuwige kringloop. Ik was niet meer geisoleerd en alleen. Mijn ziel omspande het universum en dartelde vol blijdschap in een eindeloze zee.'
Onze linkerhersenhelft stuurt het rationele, methodische, op feiten en de realiteit georiënteerde denken; dat is het domein van wetenschappelijke, intellectuele en terugdenkende analyse. Onze rechterhersenhelft is meer verantwoordelijk voor het intuïtieve, gevoelsmatige, creatieve, holistische denken. In ons dagelijks leven ligt heel veel nadruk op feiten en details waardoor de linkerhersenhelft zeer domininant aanwezig is. Meditatie brengt meer balans en harmonie tussen beide hersenhelften. Dit is gezonder voor ons brein, maar ook prettiger voor de manier waarop we het onszelf en onze omgeving ervaren.
In Amersfoort en omgeving zijn een aantal plekken waar je verschillende vormen van meditatie kunt beoefenen. Wil je daar meer over weten dan kun je mij een bericht sturen. Je kunt natuurlijk ook alleen beginnen, al is mijn ervaring dat, zeker in het begin, begeleiding en in een groep mediteren een stuk makkelijker is.
Hartelijke groet, Sajid
Dit citaat komt uit het boek van dr. Jill Bolte Taylor. Deze neurowetenschapper werd in 1996 getroffen door een herseninfarct. In haar boek 'Onverwacht Inzicht' beschrijft ze haar ervaringen tijdens het infarct en over haar herstelperiode die ruim 8 jaar in beslag nam. Dankzij haar kennis van het brein en haar wetenschappelijke nieuwsgierigheid was zij in staat om gedetailleerd te blijven volgen wat er gebeurde in haar brein ten tijde van het infarct en de effecten die dat had op onder andere cognitie, emotie, motoriek, proprioceptie (het vermogen om de positie van lichaam en lichaamsdelen waar te nemen) en taalbegrip. Aan de hand van het verlies van specifieke functies kon ze precies localiseren welke gebieden werden aangetast.
Wat mij met name trof tijdens het lezen van het boek is dat het infarct in de linkerzijde van haar hoofd optrad, waardoor er verlies van functies was aan die kant. De gebruikelijke balans tussen linker- en rechterzijde van het brein was daarmee verstoord, waardoor de functies aan rechterzijde veel prominenter aanwezig waren. De ervaring die Bolte Taylor daarover beschrijft lijkt veel op die van mensen die veel mediteren: 'Mijn linker hersenhelft had me geleerd om me te zien als een vast lichaam gescheiden van anderen. Maar nu ik verlost was van die beperkende netwerkverbindingen, genoot mijn rechterhersenhelft van zijn verbondenheid met de eeuwige kringloop. Ik was niet meer geisoleerd en alleen. Mijn ziel omspande het universum en dartelde vol blijdschap in een eindeloze zee.'
Onze linkerhersenhelft stuurt het rationele, methodische, op feiten en de realiteit georiënteerde denken; dat is het domein van wetenschappelijke, intellectuele en terugdenkende analyse. Onze rechterhersenhelft is meer verantwoordelijk voor het intuïtieve, gevoelsmatige, creatieve, holistische denken. In ons dagelijks leven ligt heel veel nadruk op feiten en details waardoor de linkerhersenhelft zeer domininant aanwezig is. Meditatie brengt meer balans en harmonie tussen beide hersenhelften. Dit is gezonder voor ons brein, maar ook prettiger voor de manier waarop we het onszelf en onze omgeving ervaren.
In Amersfoort en omgeving zijn een aantal plekken waar je verschillende vormen van meditatie kunt beoefenen. Wil je daar meer over weten dan kun je mij een bericht sturen. Je kunt natuurlijk ook alleen beginnen, al is mijn ervaring dat, zeker in het begin, begeleiding en in een groep mediteren een stuk makkelijker is.
Hartelijke groet, Sajid
Geplaatst op 13 Jun 2019 door Martijn
Mijn eerste ervaring met opstellingen was 10 jaar geleden. In die tijd was ik zoekende naar zingeving voor alle gebeurtenissen in mijn leven (achteraf gezien was ik eigenlijk op zoek naar mezelf). De psycholoog die ik toe zag had mij geadviseerd om een keer een familieopstelling te doen bij een therapeut in Nijmegen. Dus zat ik daar op een vrijdag morgen in een zaaltje aan de koffie met andere deelnemers, allemaal onbekend voor elkaar en verwachtingsvol en onzeker over wat er zou volgen.
Een half uur later zaten we in een kring en in ons midden was de eerste opstelling in volle gang. Ik was totaal verbaasd over wat er gebeurde. Twee mensen die een half uur geleden elkaar nog niet kenden stonden nu opgesteld en reageerden zo blij en gelukkig op elkaar alsof het twee hartvriendinnen waren die elkaar jaren niet meer hadden gezien. Hoe was dat mogelijk….? En niet alleen die twee representanten, allemaal veranderden ze van houding en gedrag en spraken ze over gevoelens die ze gewaar waren die duidelijk niet van hun zelf waren maar hoorden bij de persoon die ze representeerden.
Later die dag werd ik ook opgesteld en kon ik ervaren wat er met je als representant kan gebeuren in een opstelling. Ik voelde boosheid en verdriet, terwijl ik duidelijk wist dat het niet van mij was. Het was heel bijzonder om op die manier in contact te komen met emoties, want in die tijd stopte ik het voelen heel diep weg. Het was een ontdekkingsreis om zo te mogen voelen en ervaren, wetende dat ik er zo uit kon stappen als ik dat zou willen. Het was (en is voor mij nog steeds) magisch.
Ik heb geen goeie verklaring voor hoe het werkt en wat er precies gebeurd als je opgesteld wordt. Sommigen noemen als verklaring het alwetend of morfogenetisch veld. Misschien is dat het, al zou ik je niet kunnen zeggen wat voor een veld dat dan is. Wat het ook is, het is een prachtige en liefdevolle manier om oordeelloos te kijken naar datgene dat er speelt in een bepaald systeem. Als mensen zijn we allemaal in staat om ons open te stellen en mee te voelen in dat systeem.
Voor de vragensteller, maar ook voor de representanten kan het inzicht en heling brengen voor datgene dat op een dieper (onbewuste) laag van invloed is op jou.
De afgelopen jaren heb ik inmiddels heel veel vragen opgesteld, over mijn gezin van herkomst, mijn huidige gezin, mijn mannelijke en mijn vrouwelijke kant, mijn praktijk, … en iedere keer weer is het verassend wat er zich aandient. Het levert lang niet altijd kant en klare oplossingen op, maar altijd een inzicht, een bewustzijn dat nog lange tijd daarna doorwerkt.
Nieuwsgierig geworden naar (familie) opstellingen of heb je een concrete vraag waar je een opstelling over zou willen doen? Regelmatig organiseer ik opstellingendagen waaraan je mee kunt doen als vragensteller of representant. Stuur mij een bericht voor meer informatie.
Hartelijke groet, Sajid
Een half uur later zaten we in een kring en in ons midden was de eerste opstelling in volle gang. Ik was totaal verbaasd over wat er gebeurde. Twee mensen die een half uur geleden elkaar nog niet kenden stonden nu opgesteld en reageerden zo blij en gelukkig op elkaar alsof het twee hartvriendinnen waren die elkaar jaren niet meer hadden gezien. Hoe was dat mogelijk….? En niet alleen die twee representanten, allemaal veranderden ze van houding en gedrag en spraken ze over gevoelens die ze gewaar waren die duidelijk niet van hun zelf waren maar hoorden bij de persoon die ze representeerden.
Later die dag werd ik ook opgesteld en kon ik ervaren wat er met je als representant kan gebeuren in een opstelling. Ik voelde boosheid en verdriet, terwijl ik duidelijk wist dat het niet van mij was. Het was heel bijzonder om op die manier in contact te komen met emoties, want in die tijd stopte ik het voelen heel diep weg. Het was een ontdekkingsreis om zo te mogen voelen en ervaren, wetende dat ik er zo uit kon stappen als ik dat zou willen. Het was (en is voor mij nog steeds) magisch.
Ik heb geen goeie verklaring voor hoe het werkt en wat er precies gebeurd als je opgesteld wordt. Sommigen noemen als verklaring het alwetend of morfogenetisch veld. Misschien is dat het, al zou ik je niet kunnen zeggen wat voor een veld dat dan is. Wat het ook is, het is een prachtige en liefdevolle manier om oordeelloos te kijken naar datgene dat er speelt in een bepaald systeem. Als mensen zijn we allemaal in staat om ons open te stellen en mee te voelen in dat systeem.
Voor de vragensteller, maar ook voor de representanten kan het inzicht en heling brengen voor datgene dat op een dieper (onbewuste) laag van invloed is op jou.
De afgelopen jaren heb ik inmiddels heel veel vragen opgesteld, over mijn gezin van herkomst, mijn huidige gezin, mijn mannelijke en mijn vrouwelijke kant, mijn praktijk, … en iedere keer weer is het verassend wat er zich aandient. Het levert lang niet altijd kant en klare oplossingen op, maar altijd een inzicht, een bewustzijn dat nog lange tijd daarna doorwerkt.
Nieuwsgierig geworden naar (familie) opstellingen of heb je een concrete vraag waar je een opstelling over zou willen doen? Regelmatig organiseer ik opstellingendagen waaraan je mee kunt doen als vragensteller of representant. Stuur mij een bericht voor meer informatie.
Hartelijke groet, Sajid
Geplaatst op 04 Mar 2019 door Martijn
Tien jaar geleden op 27 april, kreeg ik tijdens het hardlopen een hartstilstand. Het was een totale verassing, een donderslag bij heldere hemel. Ik was sportief, kerngezond en had nog nooit iets van last gehad van hart of bloedvatenstelsel. Van het hele voorval heb ik weinig meegekregen. Dankzij het adequate handelen van omstanders ben ik in leven gebleven. De ambulance was snel ter plaatse en heeft mij naar het ziekenhuis gebracht. Zelf werd ik een week later pas wakker op de intensive care. Wat de medisch oorzaak was, is niet helemaal duidelijk geworden, het had in ieder geval te maken met een verstoring van de elektrische signalen die zorgen voor de juiste samentrekking van de hartspier.
Het heeft me ongeveer twee jaar gekost voor ik kon accepteren dat het gebeurd was, dat ik kon accepteren dat ik zo kwetsbaar was, dat mijn leven in de handen had gelegen van andere mensen. Het heeft lang geduurd voor ik dankbaar kon zijn voor wat zij voor mij gedaan hebben, omdat ik daarmee toe moest geven dat het werkelijk gebeurt was.
Het heeft mijn hele leven op zijn kop gezet, het betekende het begin van een ontdekkingstocht die nog steeds voortgaat. Een tocht naar binnen toe, op zoek naar wat de essentie is van wie ik ben en hoe ik in het leven wil staan.
Een van de eerste dingen die ik zei toen ik bij kwam was dat mijn hart vol was….
En dat was ook zo. Er was teveel gebeurd en ik was maar door blijven gaan.
Fysisch gezien, heeft het hart een essentiële rol om ons hele lichaam van bloed te voorzien, om zuurstof aan te leveren, koolstofdioxide af te voeren, mineralen en hormonen naar de juiste plaatsen te brengen en ons lichaam te beschermen tegen schadelijke invloeden.
Maar daarnaast heeft het hart ook op een andere manier een centrale plaats in ons lichaam. Het staat symbool voor de plek waar onze binnenwereld en de buitenwereld samenkomen. En voor mij was op dat moment, 10 jaar geleden, op die plek veel te veel gaande waar ik me nauwelijks bewust van was of waar ik op enige manier zorg aan besteedde.
Mijn relatie met de buitenwereld was heel krampachtig. Ik deed hard mijn best om iedereen te vriend te houden en alles goed te doen zodat er niet op mij aan te merken was. Contact met mijn binnenwereld had ik eigenlijk niet. Het verdriet, de boosheid en het verlangen dat van binnen zat kreeg geen ruimte en ben ik pas later gaan ontdekken, erkennen en omarmen.
Inmiddels weet ik dat mijn hart alleen maar gezond kan blijven als de balans in mijn binnenwereld en in de relaties met de buitenwereld op orde is. Het is een dynamisch evenwicht dat regelmatig vraagt om aandacht. Naar buiten toe betekent het zoeken naar de balans tussen verbinden (mijn hart open stellen) en grenzen aangeven. Naar binnen toe gaat het over aandacht hebben voor dat wat er speelt in mij en er zorg voor dragen, door het te voelen, te erkennen en te aanvaarden.
Door te luisteren naar mijn hart ben ik dichter bij mezelf gekomen en kan ik in de wereld meer mezelf zijn.
Hoe is het in jouw hart?
Wat speelt er allemaal in jouw binnenwereld?
Hoe is de balans tussen verbinden en grenzen tussen jou en je omgeving?
Laat het me weten, ik ben benieuwd naar je reactie.
Hartelijke groet, Sajid
Het heeft me ongeveer twee jaar gekost voor ik kon accepteren dat het gebeurd was, dat ik kon accepteren dat ik zo kwetsbaar was, dat mijn leven in de handen had gelegen van andere mensen. Het heeft lang geduurd voor ik dankbaar kon zijn voor wat zij voor mij gedaan hebben, omdat ik daarmee toe moest geven dat het werkelijk gebeurt was.
Het heeft mijn hele leven op zijn kop gezet, het betekende het begin van een ontdekkingstocht die nog steeds voortgaat. Een tocht naar binnen toe, op zoek naar wat de essentie is van wie ik ben en hoe ik in het leven wil staan.
Een van de eerste dingen die ik zei toen ik bij kwam was dat mijn hart vol was….
En dat was ook zo. Er was teveel gebeurd en ik was maar door blijven gaan.
Fysisch gezien, heeft het hart een essentiële rol om ons hele lichaam van bloed te voorzien, om zuurstof aan te leveren, koolstofdioxide af te voeren, mineralen en hormonen naar de juiste plaatsen te brengen en ons lichaam te beschermen tegen schadelijke invloeden.
Maar daarnaast heeft het hart ook op een andere manier een centrale plaats in ons lichaam. Het staat symbool voor de plek waar onze binnenwereld en de buitenwereld samenkomen. En voor mij was op dat moment, 10 jaar geleden, op die plek veel te veel gaande waar ik me nauwelijks bewust van was of waar ik op enige manier zorg aan besteedde.
Mijn relatie met de buitenwereld was heel krampachtig. Ik deed hard mijn best om iedereen te vriend te houden en alles goed te doen zodat er niet op mij aan te merken was. Contact met mijn binnenwereld had ik eigenlijk niet. Het verdriet, de boosheid en het verlangen dat van binnen zat kreeg geen ruimte en ben ik pas later gaan ontdekken, erkennen en omarmen.
Inmiddels weet ik dat mijn hart alleen maar gezond kan blijven als de balans in mijn binnenwereld en in de relaties met de buitenwereld op orde is. Het is een dynamisch evenwicht dat regelmatig vraagt om aandacht. Naar buiten toe betekent het zoeken naar de balans tussen verbinden (mijn hart open stellen) en grenzen aangeven. Naar binnen toe gaat het over aandacht hebben voor dat wat er speelt in mij en er zorg voor dragen, door het te voelen, te erkennen en te aanvaarden.
Door te luisteren naar mijn hart ben ik dichter bij mezelf gekomen en kan ik in de wereld meer mezelf zijn.
Hoe is het in jouw hart?
Wat speelt er allemaal in jouw binnenwereld?
Hoe is de balans tussen verbinden en grenzen tussen jou en je omgeving?
Laat het me weten, ik ben benieuwd naar je reactie.
Hartelijke groet, Sajid
Geplaatst op 28 Mar 2017 door Martijn
Een tijdje geleden kreeg ik van een aantal mensen een heel mooi compliment. Ze zeiden dat ik iets op een hele mooie en prettige manier had gedaan. Wat dat precies was doet er niet zo toe. Het was een zeer oprecht en gemeend compliment, warm en dankbaar. Voor mij was het overdonderend en niet te geloven. Ik kon het niet aannemen.
Zo maar geloven dat je het goed hebt gedaan. Zo maar de dankbaarheid voelen en genieten van het feit dat mensen oprecht waarderen wat ik doe. Dat is iets wat mijn systeem niet zomaar toelaat.
Voor mij was het een duidelijk signaal dat ik iets te onderzoeken had…
Het eerste wat me helder werd is dat dit de manier is waarop ik het altijd doe: Complimenten en bevestiging van anderen laat ik eigenlijk nooit binnen komen. In plaats daarvan ben ik eigenlijk altijd op zoek naar signalen uit de omgeving om te checken of ik dingen niet goed heb gedaan. Want dat is belangrijk. Het idee iets misschien niet helemaal juist te hebben gedaan geeft enorm veel onrust. Ik moet namelijk alles goed doen. Dat is een gedachte die diep van binnen is geworteld, een norm die bijna altijd en voor alles geldt.
Het tweede dat mij duidelijk werd: Een kritische innerlijke stem is continu bezig te zorgen dat ik voldoe aan de verwachtingen die anderen mogelijk van mij kunnen hebben en geeft me ongenadig er van langs op de momenten dat iets wel eens niet helemaal goed zou kunnen zijn.
‘Maar…. Dat klopt toch niet. Er zijn zoveel dingen die ik niet goed doe.’ Dat was gedachte die gelijk voorbij kwam. "Als er zoveel dingen zijn die ik niet goed doe, dan is die norm vast niet zo streng."
Of…. Is het juist omdat die stem in mij zo streng is, dat ik vind dat ik zoveel dingen niet goed genoeg doe? Hmmm…. Waarschijnlijk is dat laatste het geval.
Het is het pijnlijk om te zien hoe streng deze kritische stem is. Liefdeloos en nietsontziend. Altijd maar op zoek naar wat er niet goed is. En daarnaast geen oog voor alles wat goed gaat, wat fijn en leuk is. Dat was mijn derde conclusie: doordat ik alle positieve reacties niet laat binnenkomen blijf ik van binnen leeg. Iedereen heeft behoefte aan bevestiging en positieve feedback, het is voeding voor een gezonde eigenwaarde. Doordat die innerlijke kritische stem alleen maar oog heeft voor het negatieve en geen ruimte laat om alle positieve reacties echt binnen te laten komen, voed ik mij maar mondjesmaat. Terwijl er eigenlijk overvloed is.
Inmiddels heeft zich een mooi nieuw terrein geopend waarin ik experimenteer met het genieten van de dingen die ik doe, of ze nu wel of niet goed zijn, en waarin complimentjes helemaal probeer in te nemen. Ik probeer ze te voelen in mijn hart en in mijn buik. Nog steeds komt die kritische innerlijke stem regelmatig om de hoek kijken. Dat is niet erg, die hoeft ook niet weg. Zo lang er maar genoeg ruimte blijft om te genieten van alles wat ik doe en mij te voeden met alle ervaringen die het me geeft.
Hoe is dat voor jou, wat is bij jou de balans?
Hoe vaak reken je jezelf af voor dingen die je niet goed hebt gedaan?
Hoe vaak prijs je jezelf voor de dingen die je hebt gedaan?
Laat het me weten.
Hartelijke groet, Sajid
Zo maar geloven dat je het goed hebt gedaan. Zo maar de dankbaarheid voelen en genieten van het feit dat mensen oprecht waarderen wat ik doe. Dat is iets wat mijn systeem niet zomaar toelaat.
Voor mij was het een duidelijk signaal dat ik iets te onderzoeken had…
Het eerste wat me helder werd is dat dit de manier is waarop ik het altijd doe: Complimenten en bevestiging van anderen laat ik eigenlijk nooit binnen komen. In plaats daarvan ben ik eigenlijk altijd op zoek naar signalen uit de omgeving om te checken of ik dingen niet goed heb gedaan. Want dat is belangrijk. Het idee iets misschien niet helemaal juist te hebben gedaan geeft enorm veel onrust. Ik moet namelijk alles goed doen. Dat is een gedachte die diep van binnen is geworteld, een norm die bijna altijd en voor alles geldt.
Het tweede dat mij duidelijk werd: Een kritische innerlijke stem is continu bezig te zorgen dat ik voldoe aan de verwachtingen die anderen mogelijk van mij kunnen hebben en geeft me ongenadig er van langs op de momenten dat iets wel eens niet helemaal goed zou kunnen zijn.
‘Maar…. Dat klopt toch niet. Er zijn zoveel dingen die ik niet goed doe.’ Dat was gedachte die gelijk voorbij kwam. "Als er zoveel dingen zijn die ik niet goed doe, dan is die norm vast niet zo streng."
Of…. Is het juist omdat die stem in mij zo streng is, dat ik vind dat ik zoveel dingen niet goed genoeg doe? Hmmm…. Waarschijnlijk is dat laatste het geval.
Het is het pijnlijk om te zien hoe streng deze kritische stem is. Liefdeloos en nietsontziend. Altijd maar op zoek naar wat er niet goed is. En daarnaast geen oog voor alles wat goed gaat, wat fijn en leuk is. Dat was mijn derde conclusie: doordat ik alle positieve reacties niet laat binnenkomen blijf ik van binnen leeg. Iedereen heeft behoefte aan bevestiging en positieve feedback, het is voeding voor een gezonde eigenwaarde. Doordat die innerlijke kritische stem alleen maar oog heeft voor het negatieve en geen ruimte laat om alle positieve reacties echt binnen te laten komen, voed ik mij maar mondjesmaat. Terwijl er eigenlijk overvloed is.
Inmiddels heeft zich een mooi nieuw terrein geopend waarin ik experimenteer met het genieten van de dingen die ik doe, of ze nu wel of niet goed zijn, en waarin complimentjes helemaal probeer in te nemen. Ik probeer ze te voelen in mijn hart en in mijn buik. Nog steeds komt die kritische innerlijke stem regelmatig om de hoek kijken. Dat is niet erg, die hoeft ook niet weg. Zo lang er maar genoeg ruimte blijft om te genieten van alles wat ik doe en mij te voeden met alle ervaringen die het me geeft.
Hoe is dat voor jou, wat is bij jou de balans?
Hoe vaak reken je jezelf af voor dingen die je niet goed hebt gedaan?
Hoe vaak prijs je jezelf voor de dingen die je hebt gedaan?
Laat het me weten.
Hartelijke groet, Sajid
Geplaatst op 07 Mar 2017 door Martijn
